شناخت قهوه اندونزی
اندونزی به دلیل نزدیکی به خط استوا و آب و هوای ایده آل میزبان خوبی برای مزارع قهوه است.
بسیاری از مناطق کوهستانی در سراسر جزایر این کشور زیر کشت قهوه بوده و به شکل مناسبی
به رشد این گیاه کمک می‌کنند. بیشتر حجم قهوه تولیدی در جاوه به روش خشک و سنتی فرآوری می شود.
اندونزی سومین تولید کننده و صادر کننده ی قهوه در جهان است و
بعد از برزیل و ویتنام، سهم عمده ای در عادت قهوه نوشی روزانه ی
مردم دنیا دارد. کشت قهوه در اندونزی در قرن ۱۸ یعنی زمانی که این کشور
مستعمره ی هلند بود آغاز شد. از همان زمان مردم این کشور دریافتند که سرزمین
آن ها از نظر جغرافیایی و آب و هوایی بهترین منطقه برای کشت و زرع قهوه است
درخت قهوه توسط هلندی‌ها به مجمع الجزایر اندونزی و ابتدا در حومه Batavia آورده شد
و در قرن ۱۷ و ۱۸ به بخش های دیگر اندونزی مانند غرب جاوا ، Sukabumi و Bogor راه یافت.
از همان ابتدا اندونزی در تلاش برای یافتن مناطق آب و هوایی مناسب تر و بهتر برای کشت
قهوه بود تا به سوماترا، سولاوسی و قسمت های دیگری از جاوا رسید
قهوه اندونزی جاوه
قهوه اندونزی جاوه در نهایت با قهوه بندر موکای یمن ترکیب شد و
اولین بلند یا میکس تجاری قهوه را به وجود آورد: “موکا جاوه“. پس از آن دانه قهوه اندونزی در اروپا
بسیار مورد توجه قرار گرفت به حدی که قیمت آن به ده برابر قهوه برزیل رسید.
در سال ۱۹۴۲ هلندی ها به دلیل فشار آلمان نازی در اروپا و ژاپن در اقیانوس آرام،
مجبور شدند برای همیشه از اندونزی بروند.
طعم یاد: خاکی، ادویه ای، جنگلی، اسیدیته پایین، شیرینی ملایم
فرآوری: Gilling Basah (پوست کنی خیس)، شسته شده، طبیعی
مناطق اصلی رشد: سوماترا، جاوه، سولاوسی
فصل برداشت: مه تا نوامبر
قهوه اندونزی دارای طعمی تلخ و شدید و طعم‌یادهای خاکی برجسته است.
فرآوری نیمه شسته طعم‌یادهای خاکی، ادویه‌ای، چوبی، تنباکو و چرمی را در قهوه‌های اندونزی
نمایان میکند. قهوه‌های این کشور معمولا پس‌مزه‌ای طولانی مدت با طعم کاکائوی شیرین نشده دارند.